Eski Sovyetler Birliği'nde Komünistler, iddiaya göre ''yararlı aptal'' terimini, yerel siyasi görüşleriyle Sovyet gündemini ilerleten Batılıları tanımlamak için kullandılar. Bu bağlamda, Amerikan ekonomistlerinin aşırı iklim değişikliği politikalarını uygulayan yeşil sosyalistler için ''kullanışlı gerizekalılar'' olduğunu güvenle beyan ediyorum. Radikal çevreciler geçmişte “Pigovian negatif dışsallıklar” ve bir karbon vergisi gibi ekonomik kavramları benimsemekten oldukça mutluydular, ancak şimdi ekonomi biliminin arzu ettikleri gündemi onaylaması imkansız olduğundan, aktivistler umutsuzca tüm alanı bir kenara attılar. Hala bir karbon vergisini ve diğer iklim “azaltma politikalarını” destekleyen ekonomistler, büyük resmin farkında olmalıdır.
İklim Değişikliği Gündemini Yenmek İçin BM'nin Kendi Belgesini Kullanmak
Bu davayı yıllardır sürdürüyorum. Örneğin, 2014'te, o zamanlar popüler olan iklim değişikliği hedefi olan 2 santigrat derecelik ısınmanın, özetlenen araştırma tarafından doğrulanamayacağını göstermek için en son (ve hala en yeni) BM Hükümetlerarası İklim Değişikliği Paneli (IPCC) raporunu kullandım. Başka bir deyişle, popüler iklim değişikliği “tedavilerinin” hastalıktan daha kötü olacağını göstermek için BM'nin kendi raporunu kullandım.
Yine de, bu durumda, iklim değişikliğinin ekonomik modellerinin agresif müdahaleyi desteklemeyeceğini anladıklarında, tüm çevre aktivistleri, hükümetin eylemini eleştirenleri “fikir birliği bilimini” reddederek “iklim inkarcıları” olarak azarlamak için yıllarını harcadılar. IPCC belgesi, iklim bilimi ve hafifletme politikaları hakkındaki en son bilgileri özetlemek yerine, inkarcılara mühimmat verecek bir sürü yanıltıcı saçmalığa dönüştü.
Nobel Ödüllü Paris Anlaşmasını Uygunsuz Şekilde Patlattı
Geçen sonbaharda, gerçek araştırma ile medya/siyasi muamele arasındaki uçurumun bir başka gösterimi daha oldu: William Nordhaus, iklim değişikliği konusundaki öncü çalışması nedeniyle Nobel Ödülü'nü kazandığı aynı hafta sonu, BM hükümetlere bunun nasıl yapılacağı konusunda tavsiyelerde bulunan özel bir rapor yayınladı.
Sadece küçük bir sorun vardı: Nordhaus'un Nobel ödüllü çalışması, BM'nin hedefinin çılgınca olduğunu açıkça gösterdi. Onun modeline göre, dünyanın dört bir yanındaki hükümetlerin ısınmayı 1,5 ° C ile sınırlandıran politikalar yürürlüğe koymak yerine iklim değişikliği konusunda hiçbir şey yapmamaları kelimenin tam anlamıyla daha iyi olacaktır. 1.5°C hedefini hedeflemek yerine, Nordhaus'un en son model çalışmaları, izin verilecek "optimal" ısınma miktarının 3.5°C'ye yakın olduğunu gösterdi. (Dışarıdan birisi için bu çok büyük bir tutarsızlık gibi görünmeyebilir, ancak iklim değişikliği politikası tartışması bağlamında kesinlikle devasa. Birçok aktivist, 2.5°C'lik bir ısınmanın bile torunlarımız için felakete yol açacağını güvenle tahmin edecektir.)
The Guardian'ın Smacı
Donkişotvari duruşumun en iyi teyidini, Guardian'ın bu yazıyı yayınladığı bu ay aldım:
Bunu herkes görüyor mu? Guardian'daki insanlar, ekonomistlerin herhangi bir yardımına ihtiyaç duymadan, politika cevaplarının ne olduğunu zaten biliyorlar.
Sonuç
“Zahmetli yukarıdan aşağıya düzenlemelerden” kurtulmak ve basit bir “karbon fiyatı” çıkarmak için “karbon vergisi takas anlaşması” için ısrar etmeye devam eden ekonomist meslektaşlarım kendilerini kandırıyorlar. İster Washington Eyaleti'ndeki bir oylama girişiminde, ister kelimenin tam anlamıyla bir çevre ekonomisti tarafından tasarlanmış bir oylama girişiminde, ister Vox'un iklim uzmanının hantal sütunlarında, Nobel ödüllü Paul Krugman'ın siyasi hesabında ya da Yeşil Yeni Anlaşmanın kendisi hakkındaki SSS'de, çevre aktivistleri ABD siyasetinde, bu tür yarım yamalak önlemlerle yetinmeyeceklerini açıkça ortaya koyuyorlar.
Amerikan siyaset sahnesine karışan piyasa dostu ekonomistler, yeşil sosyalistler için yararlı bir gerizekalı olmayı bırakmalıdır. Enerji fiyatlarındaki regresif bir artışın dolar bazında kurumlar gelir vergisi indirimleriyle eşleştirildiği ve onlarca yıllık özel faiz lehinde düzenlemelerin verimlilik hevesi içinde pencereden atıldığı teorik bir karbon vergisi paketinin olası faydaları ne olursa olsun, bu hepsi bir tartışma noktası. Piyasa dostu ekonomistler, okuyucularına burunlarını dikip karbon vergisini desteklemeyi başarırlarsa, anlaşmanın değiştirildiğini çok çabuk öğrenecekler. Yazar - Robert P. Murphy
Bu yazı mises.org sitesinin ''Economists Have Been "Useful Idiots" for the Green Socialists'' adlı yazının çevirisidir.
