Jakoben'de çevrimiçi olarak yayınlanan "Hayır, Naziler Sosyalist Değildi"de, filozof Scott Sehon şaşırtıcı bir iddiada bulunuyor. Sehon, Senatör Rand Paul'un bazı sözlerini eleştirirken şöyle diyor:
Paul, yüzyıl ortası ekonomisti Ludwig von Mises'ten alıntı yapıyor gibi görünüyor:
Mises'in belirttiği gibi, nasyonal sosyalizmde "yüzeysel bir özel mülkiyet sistemi vardı...[sic] ama Naziler tüm ekonomik kararların sınırsız, merkezi kontrolünü uyguladılar." Devlet tarafından dikte edilen kâr ve üretim ile sanayi, sanki hükümet tüm üretim araçlarına el koymuş gibi çalıştı ve ekonomik tahmin ve hesaplamayı imkansız hale getirdi.
Paul'ün ekonominin Nazi kontrolüne ilişkin en açık iddiası, görünüşe göre, senatörün uydurduğu ve yanlışlıkla Ludwig von Mises'e atfettiği bir şeydi.
Sehon, Mises'in görüşlerini daha dikkatli incelemiş olsaydı, Mises'in, Nazizmin, kollektif mülkiyetten ziyade ekonominin devlet yönü ile işaretlenmiş bir sosyalizm biçimi olduğuna gerçekten inandığını görecekti. Her Şeye Gücü Yeten Hükümet'te (s. 56), Mises şöyle der:
Alman ve Rus sosyalizm sistemlerinin ortak noktası, hükümetin üretim araçları üzerinde tam denetime sahip olmasıdır. Neyin ve nasıl üretileceğine karar verir. Her bireye tüketimi için tüketim mallarından bir pay tahsis eder... Alman modeli, Rus modelinden farklıdır, çünkü (görünüşte ve ismen) üretim araçlarının özel mülkiyetini korur ve sıradan fiyatlar ve ücretler görünümünü korur. Ancak artık girişimciler değil, sadece mağaza müdürleri (Betriebsführer) var…. Üretimi tüketiciler değil hükümet yönetiyor. Bu, kapitalizmin dış görünüşündeki sosyalizmdir. Kapitalist piyasa ekonomisinin bazı etiketleri korunur, ancak gerçek bir piyasa ekonomisinde kastettiklerinden tamamen farklı bir anlama gelirler.
Sehon, bu görüşün yanlış olduğunu söylüyor ve henüz erişemediğim bir makaleden alıntı yaparak, Naziler altındaki iş dünyasının büyük ölçüde özerkliğini koruduğunu iddia ediyor. Ancak tarihçi Adam Tooze, çok beğenilen The Wages of Destruction (2007) adlı kitabında şöyle diyor: "Alman ekonomisi, herhangi bir modern ekonomi gibi, gıda ve hammadde ithalatı olmadan yapamazdı. Bunları ödemek için ve eğer bu mal akışı korumacılık ve devalüasyonlar tarafından engellendiyse, bu, Almanya'ya ithalat ve ihracat üzerinde giderek daha fazla devlet kontrolüne başvurmaktan başka bir seçenek bırakmadı ve bu da bir dizi başka müdahaleyi gerekli kıldı" (s. 113). Bu tam olarak Mises'in görüşüdür. Fiyat kontrolü gibi serbest piyasada müdahaleci önlemler amacına ulaşamaz. Bu, hükümetin durumu düzeltmek için daha fazla müdahaleci önlemler eklemesine yol açar ve bu süreci sürdürmek hızla sosyalizme yol açabilir.
Naziler döneminde olan buydu. Yeni düzenin planlarını takip etmekte isteksiz olan işletmeler sıraya girmek zorunda kaldı. Bir yasa, hükümetin zorunlu karteller uygulamasına izin verdi. 1936'ya gelindiğinde, Hermann Goering başkanlığındaki Dört Yıllık Plan, Alman ekonomisinin doğasını değiştirmişti. "18 Ekim [1936]'da Goering'e, Dört Yıllık Plan için genel tam yetkili olarak Hitler'in resmi yetkisi verildi. Sonraki günlerde, kendisine iş medyasının kontrolü de dahil olmak üzere, ekonomi politikasının neredeyse her yönü için sorumluluk alma yetkisi veren kararnameler sundu"
(Tooze 2007, s. 223–24).
Sehon, Nazi partisinde başta Gregor Strasser ve kardeşi Otto olmak üzere sosyalistlerin olduğunu, ancak Hitler'in 1934'te Uzun Bıçaklar Gecesi'nde partinin bu kanadını temizlemesiyle etkilerinin sona erdiğini söylüyor. (Bu arada, Otto, kardeşi Gregor'dan daha sosyalistti ve ikincisi, kardeşinin görüşlerini fazla radikal bularak reddetti.) Bu tamamen doğru değil. Göz ardı ettiği şey, etkili propaganda bakanı Joseph Goebbels'in Strasser'e olan kişisel düşmanlığına rağmen güçlü bir şekilde sosyalist görüşlere sahip olmasıdır.
George Watson'a göre,
16 Haziran 1941'de, Hitler'in Sovyetler Birliği'ne saldırmasından beş gün önce, Goebbels, günlüğünün mahremiyetinde, Bolşevizme karşı kazanacağı zaferden kıvanç duydu. Rusya fethedildikten sonra, çarların yeniden kurulmayacağını belirtti kendi kendine. Ancak Rusya'da Yahudi Bolşevizmi kökünden sökülecek ve yerine "gerçek sosyalizm" - "Der echte Sozialismus" yerleştirilecekti. Goebbels kesinlikle bir yalancıydı, ama kimse onun neden günlüklerine yalan söylediğini açıklayamaz. Ve günlerinin sonuna kadar, Nasyonal Sosyalizmin, sosyalizm ile ilgili olduğuna inanıyordu.
Sehon makalesinde Watson'ı, 1932'de görevinden alınan bir Nazi olan Otto Wagener'in bir kitabına dayandığı için yoğun bir şekilde eleştiriyor, ancak Watson'ın Goebbels'in günlüğünden yaptığı alıntıdan bahsetmiyor.
Goebbels, radikal görüşlerinde gücü elinde tutan Naziler arasında hiçbir şekilde yalnız değildi. Naziler için önemli bir ekonomik planlamacı olarak çalışan Ferdinand Zimmerman, onların iktidara gelmelerinden önce, editörlüğünü Hans Zehrer'in yaptığı Die Tat dergisine Ferdinand Fried mahlasıyla katkıda bulunan ve bir grup milliyetçi aydının önde gelen bir üyesiydi. Tatkreis olarak bilinir. Fried, kapitalizmi neredeyse Marksist terimlerle analiz ederek şiddetle karşı çıktı.
Wilhelm Roepke Fried'e yönelik yıkıcı bir çağdaş eleştiri yazdı; bu eleştiri, Against the Tide (Regnery, 1969) adlı eserinde tercümesi mevcuttur. Nazi rejimi altındaki faaliyetlerine ilişkin bazı tartışmaları da içeren Fried'in görüşlerinin en iyi bilimsel açıklamalarından biri, Walter Struve'nin Elits Against Democracy: Leadership Ideals in Bourgeois Political Thought in Germany, 1890–1933 (Princeton University Press, 1973) adlı eserindedir.
Sehon makalesinde başka bir yanıltıcı noktaya değiniyor:
Paul'ün buradaki argümanı, Nazilerin adlarının bir parçası olarak "sosyalist" olduğu yadsınamaz önermesinden, Nazilerin aslında sosyalist olduğu sonucuna kadar gider. Bu çıkarımın işe yaraması için Paul'ün aşağıdaki gibi bir ara önermeye ihtiyacı vardır: Bir organizasyonun adında bir sıfatı varsa, o zaman organizasyon bu sıfatla doğru bir şekilde tanımlanır.
Ancak Senatör Paul buna gerçekten inanıyorsa, o zaman komünist Doğu Almanya ve günümüz Kuzey Kore'nin demokrasi sayıldığı sonucuna varmak zorunda kalacaktı, çünkü Alman Demokratik Cumhuriyeti ve Kuzey Kore Demokratik Halk Cumhuriyeti'nin her ikisi de "Demokratik" sıfatına sahiptir. Bunlar adlarının bir parçasıdır.
Sehon, "sosyalist" kelimesinin tek başına bize pek bir şey söylemediği konusunda haklı, ama ne yazık ki Nazilerin bu kelimeyle ne anlama geldiğini ve onu neden kullandıklarını araştırmak aklına gelmiyor.
Yazar - David Gordon
Çevirmen - xxx
Bu yazı mises.org sitesinin ''Rand Paul Is Right about the Nazis and Socialism'' adlı yazının çevirisidir.
