Avrupa Merkez Bankası 9 Eylül'de geri alım programının daraltıldığını duyurdu. Avro bölgesindeki enflasyonun son on yılın en yüksek seviyesine yükselmesi ve ekonominin sözde güçlü toparlanması göz önüne alındığında, bunun mantıklı bir fikir olduğu düşünülebilir. Ancak büyük bir sorun var. Duyuru gerçekten azalan değil, sadece egemen ihraççılardan daha düşük net tahvil arzına uyum sağlıyor. Aslında, merkez bankası tarafından açıklanan hız dikkate alındığında, ECB tüm net ihraçların yüzde 100'ünü devletlerden almaya devam edecek.
Bu stratejide birkaç sorun var. Birincisi, ECB'nin bu getirilerde avro bölgesi ülkelerinin devlet borçlarına yönelik gerçek bir ikincil piyasa talebi olmadığını gönülsüzce kabul etmesidir. ECB onları geri satın almazsa, yatırımcıların birçok avro bölgesi tahvilini kabul etmeleri için mevcut getirinin iki veya üç katını düşünmek zorunda kalacaktı. Bu açıkçası tehlikeli bir balon.
İkinci sorun, ECB'nin para politikasının yapısal reformların uygulanmasına yardımcı olan bir araç olmaktan çıkıp bunlardan kaçınmanın bir aracı haline geldiğini kabul etmesidir. ECB'nin öngördüğü güçlü GSYİH sıçramasına rağmen, çok az hükümet harcamaları azaltmaya ve açıkları anlamlı bir şekilde frenlemeye istekli. ECB tahminleri, 2020'deki devasa bütçe açığı harcamalarından sonra, avro bölgesi hükümet harcamalarının 2021'de tekrar yüzde 3,4 artacağını ve 2022'de mütevazı bir şekilde yüzde 1,2 düşeceğini gösteriyor. Bu, avro bölgesi hükümet harcamalarının çoğu ülkenin mali durumunda küçük bir iyileşme ile covid pandemi artışını konsolide edeceği anlamına geliyor. Nitekim İspanya ve İtalya gibi ülkeler yapısal açığı artırmıştır.
Üçüncü sorun, artan hükümet harcamaları ile birlikte negatif oranlar ve yüksek likidite enjeksiyonlarının avro bölgesinde gerçek bir çarpan etkisi yaratmamasıdır. Ana ekonomilerin, pandemiden önce ve yüz milyarlarca avroluk yatırımları harekete geçiren Juncker Planı gibi büyük teşvik planlarına rağmen 2019'un dördüncü çeyreğinde zaten durgunluk içinde olduğunu unutmamalıyız.
ECB için dördüncü zorluk, kendi politikasının tuzağına düştüğünü kabul etmesi, hükümetler ve piyasalar zarar göreceği için bunu durduramayacağı ve normalleştiremeyeceği ve enflasyonun büyüme üzerinde daha da fazla baskı oluşturduğu için mevcut hızı koruyamaması.
Avro bölgesi ve ECB için son zorluk, büyümenin önündeki demografik ve yapısal yükleri göz ardı eden politikalar uygulamaya devam etmeleridir. Euro bölgesinin yaşlanan bir nüfusu var ve para ve maliye politikaları, vatandaşlar belirli bir yaşa geldiğinde veya emekli olduğunda değişen tüketim kalıplarının kanıtlarını görmezden geliyor gibi görünüyor. Demografiye orta sınıfları, işletmeleri ve yatırımları giderek daha fazla zarara uğratan bir vergi sistemini eklersek, Japonya'nın 90'ların başında uyguladığı tüm yanlış politikaları izliyor gibi görünen bir ekonomiyle karşı karşıya kalırız.
Japonya'nın yaptığı gibi, avro bölgesi tamamen hükümet harcamalarına, siyasi yönlerden yönlendirilen teşvik paketleri zincirlerine ve büyük borç parasallaştırmasına bahis yapıyor. Bununla birlikte, avro bölgesi, Japonya'nın sahip olduğu disiplinli işgücüne veya ülkenin on yıllarca durgunluk içinde devam etmesine izin veren yüksek kurumsal ve hane tasarruf seviyelerine sahip değil.
İtalya, İspanya, Portekiz veya Yunanistan gibi ülkeler, yüksek işsizlik seviyeleri ve iş dokusunun küçük boyutu nedeniyle durgunluktan sağ çıkamazlar. Bu nedenle, ECB, hükümet harcamalarını ve borcunu şişirmeye yönelik sapkın teşvikleri sürdürme risklerini görmezden geliyor gibi görünüyor. Yapısal reformlar ve gerçek büyüme girişimleriyle ilgili tüm mesajlar, hiçbir zaman sonuç vermeyen yönlendirilmiş teşvik planları lehine ortadan kalktı. Ekonomistler olarak görevimiz, avro bölgesinin karşı karşıya olduğu zayıf toparlanma, düşük üretkenlik ve yüksek borçla ilgili olası senaryodan daha fazlası konusunda uyarmaktır. Mali çarpanlar, yüksek hükümet harcamalarının olumsuz dışlama etkisini ve ekonominin karşı karşıya olduğu rekabet gücünün erozyonunu görmezden gelemeyeceğimiz kadar uzun süredir negatif.
Yazar - Daniel Lacalle
Çevirmen - xxx
Bu yazı mises.org sitesinin ''The Eurozone Is Going down the Same Stagnating Road as Japan'' adlı yazının çevirisidir.
