COVID-19 salgını ve beraberindeki ekonomik gerginliklerin ardından, bazı korumacılar ve göçmenlik karşıtı ideologlar, milliyetçi gündemlerini ilerletmek için bu fırsattan yararlanmaya çalışıyorlar. ABD, Başkan Trump'ın başarmaya çalıştığı gibi, geçmişte uluslararası ticareti ve göçü daha kapsamlı bir şekilde kısıtlamış olsaydı, halk sağlığı krizinin azaltılabileceğini savunuyorlar. Bazıları ayrıca daha fazla kısıtlama getirmenin ekonomiyi güçlendireceğini ve Amerikalıları koronavirüsten koruyacağını savunuyor.
Bu iddiaların her ikisi de bariz bir şekilde yanlıştır.
İşverenlerin İstedikleri Kişileri İşe Almalarına İzin Verilmeli mi?
20 Nisan'da Trump, Twitter üzerinden “Görünmez Düşman” la mücadele etmek ve Amerikalıların işlerini korumak için tek taraflı olarak Amerika Birleşik Devletleri'ne tüm göçü askıya aldığını duyurdu. Hayranları emri alkışladı ve bunun Amerikalıları bir şekilde virüsten koruyacağı fikrini papağan gibi savundu.
Salgına bir yanıt olarak, kararlar en azından tartışmalıydı. ABD'de ilk teyit edilen COVID-19 vakası bir göçmenden değil, yerli bir gezginden geldi. Trump'ın duyurusu sırasında, Amerika'da zaten yaklaşık sekiz yüz bin koronavirüs vakası olmuştu, bu nedenle göçü yasaklamanın hastalığın yayılmasına herhangi bir etkisi olması muhtemel değil.
Ekonomik felakete bir yanıt olarak, göçmenliğin askıya alınması gülünçtü. Amerikalılar göçmen akını nedeniyle değil, COVID-19'a yanıt olarak hükümet tarafından uygulanan kilitlenmeler nedeniyle işlerini kaybetti. Açıktır ki, kapatmaya zorlanan şirketler kimseyi işe almak istemiyordu.
İşe alım yapan şirketler için, göçmenliğin askıya alınması yalnızca hayati önem taşıyan ürünleri sağlamayı zorlaştırır. Çiftlikler ve et paketleme tesisleri gibi tarım firmaları göçmen emeğine güveniyor. Göçmenler ayrıca sağlık çalışanlarının orantısız bir kısmını oluşturur; Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tüm doktorların yaklaşık yüzde otuzu yabancı doğumludur. Bir salgının ortasında, sağlık sektörünün daha fazla göçmen doktor istihdam etmesini engellemek için ne anlam ifade ederdi?
Neyse ki, Trump yönetimi göçmenlik üzerindeki kapsamlı bir yasağın ülkeye zarar vereceğini anlıyor gibi görünüyor. Başkanın idari emrine göre, hükümet geçici tarım işçileri ve en önemlisi de temel sağlık personeli için vize işlemeye devam edecek.
Bununla birlikte, yönetimin yasağı, göç politikasının geleceği için pek de iyiye işaret değil. Korkunç olsa da, Amerikan şirketlerinin istedikleri kişiyi işe alma hakkından mahrum bırakılmasıyla yasak, federal hükümete işgücü piyasası üzerinde daha fazla kontrol verme yönünde büyük bir adım teşkil ediyor.
Pandemik Korumacılık
Uluslararası ticaret söz konusu olduğunda iyimser olmak için daha da az neden var. Çok sınırlı bir tarife ödemesi indirimi ve ertelemesinin yanı sıra, başkan şu ana kadar korumacı ticaret politikalarına çok az süre teklif etti. Bu tür politikalar yalnızca mevcut krizi şiddetlendirmeye hizmet etti.
2018'de hükümet, Amerikan şirketlerini yurt içinde üretmeye teşvik etmek gibi görünen bir hedefle ithalatı caydırmak için Çin tarafından üretilen tıbbi malzemelere büyük tarifeler uyguladı. Tarifeler amaçlanan etkiyi yarattı: Amerika'nın Çin tıbbi ürünleri alımları düştü, ancak hastaneler de normalde alacaklarından daha az ve daha pahalı malzeme aldı. Böylelikle hükümet, ülke bu yüzyıldaki en kötü halk sağlığı krizine girmeden hemen önce hayati bir malzeme kıtlığı yarattı.
Yönetimin gümrük tarifelerini ve ticaretin önündeki diğer engelleri ortadan kaldırmayı reddetmesi, şüphesiz Amerika'nın Çin'e olan güvenini azaltmaya yönelik ideolojik bir bağlılıktan kaynaklanıyor. Bu noktada herhangi bir önemli ticaret reformunu hayata geçirmek, başkanın önceki ticaret politikalarının kötü olduğunu kabul etmek olacaktır.
Şimdi bile, sadece tarifelerin yüksek tutulması gerektiğini değil, aynı zamanda ithalata daha fazla kısıtlama getirmemiz gerektiğini savunanlar var. Örneğin, temsilciler Mike Gallagher ve Tom Cotton, sağlık tesislerinin Çin'de üretiliyorsa ilaç ve tıbbi cihaz satın almasını tamamen yasaklayacak bir yasa önerdiler. Ayrıca yerli üreticilere federal sübvansiyonlar sunacaklardı. Tasarının daha sert önlemleri 2022'ye kadar yürürlüğe girmeyecek, ancak bu, hastanelere veya Amerikan tıbbi tedarikçilerine, özellikle şu anda bir pandeminin ortasında olduğumuz göz önüne alındığında, yeterince ayarlama yapmaları için yeterince zaman tanımıyor.
Elbette bu, Amerika'nın Çin malı tıbbına olan güvenini azaltmak için yapılabilecek bir durum olmadığı anlamına gelmez (yine de bu güven fena halde abartılmıştır). Ancak, ülkenin salgına hazırlıklı olmamasına katkıda bulunan aynı ham yumruklu korumacı politikaları ikiye katlamak, virüsün birbirini izleyen dalgalar halinde geri dönmesi halinde felaketle sonuçlanabilecek sonuçlar doğurabilir.
Eğer hayati önem taşıyan ilaç ve hastane ekipmanı eksikliklerinden kaçınmak istiyorsak, o zaman aday merkez planlamacılarının önerilerini reddederken, piyasa aktörlerinin kaynakların en verimli şekilde nereye tahsis edileceğini belirlemelerine izin vermeliyiz.
Yazar - Tyler Curtis Bu yazı mises.org sitesinin ''More Protectionism and Regulation Won't Fix the Economy'' adlı yazının çevirisidir.
