Belki, siz de bir liberteryensinizdir. Peki ya anarşist? Asla!
Bir gün, belki siz de olabilirsiniz.
Anarşizme giden yolda, 5 aşama vardır. Ve Kübler-Ross geleneksel modelinin uygulamasının aksine, sonuç ölüm veya kayıp değil bilakis hayat ve özgürlüktür.
5.İnkar: Size göre anarşizm aptalca. Savunulamaz ve imkansız, derhal reddedilmelidir. Diğer taraftan, sizin anlaşılması zor “sınırlı devlet” idealiniz desteklenmeli ve yılmadan savunulmalıdır. “Piyasa başarısızlığı” fenomeninin gerçek olduğuna veya olmadığına inanıyor olabilirsiniz. Bir anarşist dostunuz size Murray Rothbard’ın For a New Liberty’sinin bir kopyasını verir. “Reagen Devrimi” yazan çakma Che t-shirtünüzü gururla giyip, şunu eklersiniz, “Bilmem gereken her şeyi Ayn Rand ve Milton Friedman’dan öğrendim, teşekkür ederim.”
4.Öfke: Neden bu sinir bozucu anarşistler liberteryen hareketin altını oyuyorlar? Her ne zaman güvenilir, özgürlük odaklı bir politikacı, meslektaşlarını etkilemeye başlasa, dönek bir anarşist tüm kazanımları kirletiyor. Ve liberteryenizm, kamu oyunda zerre kadar bir saygınlık kazandığı zaman, anarşistler herkese özgürlüğün ne kadar çılgınca olduğunu hatırlatıyor.
Eğer inatçı bir anarşist ile yüzleşmeniz gerekirse, F.A.Hayek’ten bir alıntı yapıp, bunun, anti-devletçinin çenesini kapatacağını farzedersiniz.
“Büyük olasılıkla hiç bir şey liberal [liberteryen] davaya …’ın bazı konulardaki sabit direncine, kesin aşındırma kurallarına, laissez faire’in tüm prensiplerinin üzerinde zarar vermiştir.”
Ayrıca, özel yollar eğer mümkün olsaydı dahi, devlet ulusun güvenliği için gereklidir. Anayasa bunu diyor, sonuçta.
3.Pazarlık: Tamam, tamam. Belki anarşistlerin sağlam noktaları olabilir. Bunu kabullenmeye gönüllüsünüz. Ancak, halen gerçekler dünyasında yaşıyoruz.
Kahramanınız Ludwig von Mises, bunu biliyordu. Bu sebeple, şunu yazarak devletsizliği reddetmişti: “Anarşizm insanın gerçek doğasını yanlış anlamıştır. Bu ancak melekler ve azizler dünyasında işleyebilirdir.”
Ayrıca, devletçi kız arkadaşınızla (veya erkek arkadaşınız, karınız, kocanız) özel mülkiyet kurumuna olan insanlık dışı inancınız konusunda uzlaşırsınız ve sizle tekrar yatmaya başlar. Zarfı itecek durumda değilsiniz. Anarşistler sizi yalnız bıraktığı sürece, siz de onları yalnız bırakırsınız.
Anarşist dostunuzun yoğun ısrarı üzerine, Rothbard’ın For a New Liberty eserini istemeyerek okursunuz
2.Depresyon: Rothbard okuduktan sonra çevrenizi saran dünya yıkılır. Tüm temel inançlarınızı sorguya çekersiniz.
“Ben de onlardan biri miyim?” diye ağıt yakarsınız. “Benim için umut yok artık.”
Anarşizm uçurumunda, çaresizce meşru olabileceğine inandığınız son devlet gücü ilkesine sarılırsınız: adalet. Serbest piyasa, temiz hava, savunma ve polis konusunda yeterli miktarları tedarik edebilse dahi, özel şirketler arasındaki anlaşmazlıkları kim çözecek?
1.Kabullenme: Bir gün hepsi birleşecek. Her şey, tabiri caizse “klik” diye yerine oturacak.
Her sabit kavramsal uyumsuzluk buharlaşacak ve sis kalkacak. Elbette Hoppe okumanın payı var, ancak geleneksel düşüncenin prangalarını atarak devletin tümden reddine ulaşmak senin kabiliyetin.
Farklı entelektüel doruklara ulaştın. Artık toplum anlayışın, devletin geçmişe dönük, dar kısıtlamalarını ve onun ürünlerini -savaş, baskı, tiran, adaletsizlik- içermemekte.
Bireyler uygar olmak için sınırlandırmaya ihtiyaç duymazlar.
Devletin bir virüs olmadığını ve küçük dozlarda teşhir ederek aşı yapılamayacağını anlarsınız. Bu bir kanser tümörü ve gerçek kötülüğünün farkında olmayanlar tarafından beslenmektedir. “Sınırlı devlet” kavramının oksimoron olduğu sonucuna ulaşırsınız.
Orantısız olarak yüksek sayıda anarşistin giydiğini fark edersiniz, dayanılmaz bir arzuya karşı koyamaz ve bir papyon alırsınız.
Aniden, siz de bir anarşistsiniz. Şunu deneyimlersiniz: devletin gereksiz olduğunu anladığınız o absürd an.
Ve bu sırada, büyük olasılıkla bir kokteylde bu konu nezaket dışı olacaktır, ancak siz yine de “Ben anarşistim,” diye her fırsatta pat diye dile getirirsiniz, tabi her zaman için ortaya çıkan sorgulayıcı bakışların keyfini çıkarmak dışında bir nedeniniz yoksa.
Daha sonra, üç buçuk saatlik bir konuşmanın ardından konu, muhataplarınızdan en az birinin çatlak Rothbard karakterine göz gezdirecek kadar ilgisini çeker.
Beş aşama, bir başka bireyde tekrar başlar, ve bunun için herşeye değer.
Her liberteryenin içinde, özgür olmayı bekleyen bir anarşist vardır.
Ya devletçisindir ya değil. Ortası yoktur.
Yazar - Joseph S. Diedrich
