Amerika'nın dayattığı Afgan hükümetinin öngörülebilir çöküşü, Batı'nın çok ciddi politika seçkinlerinin kibrinin güçlü bir örneği oldu. Geçen haftanın kaosu içinde, modern yönetici sınıfın katıksız yetersizliğini belki de en iyi şekilde temsil eden bir figür ortaya çıktı: eski başkan Eşref Gani.
Ghani'nin özgeçmişine bakıldığında, Batılı hükümetler için neden mükemmel bir figür olduğunu görmek kolay. Afganistan'da doğdu ama yurtdışında eğitim gördü, Columbia'da doktora yaptı ve Harvard ve Stanford'daki işletme okullarından ek eğitim aldı. Özgeçmişi, Afganistan'daki savaştan önce Dünya Bankası ve BM'de görev almadan önce Berkeley ve Johns Hopkins'te öğretmenlik görevlerini içeriyordu. Ghani, cumhurbaşkanlığını üstlenmeden önce Cumhurbaşkanı Hamid Karzai'nin baş danışmanı ve devletin maliye bakanı olarak görev yaptı. (Her iki seçim de seçim usulsüzlük iddialarına yol açtı.)
Ayrıca Oxford tarafından yayınlanan Fixing Failed States kitabının da yazarıdır.
Ghani, şu anda belki de en çok 169 milyon dolar ile başkanlık sarayından kaçan bir adam olarak biliniyor. Eski cumhurbaşkanının resmi bir reddinden önce bile, bu miktarda nakit taşımanın lojistiğiyle ilgili sorular, iddialar hakkında şüphe uyandırdı. Yine de, Ghani Kabil'den kaçtığında gerçekte ne olduğuna bakılmaksızın, başarısız liderin Afgan halkından çaldığı imajında bir doğruluk var.
Eşref Ghani, modern neoliberal demokrasinin egemen kleptokrasi için bir cephe olma derecesini somutlaştırıyor.
Sonuçta, cumhurbaşkanı olarak son anlarında ne olursa olsun, Ghani tüm hayatı boyunca konuştuğu şeyi uygulamaya koymakta başarısız oldu: Afganistan'ı müreffeh bir ulus yapmak. Batılı politikacıların ve prestijli STK'ların sevgilisiyken, yetişkin hayatının çoğunu kaçınarak geçirdiği bir ülkenin gerçeklerinden tamamen beceriksiz ve temassız bir liderdi.
Bloomberg'den Eltaf Najafizada ve Archana Chaudhary'nin belirttiği gibi:
Birçok yönden, Ghani'nin hızlı düşüşü, ABD'nin Afganistan'a sandıktan ziyade savaş alanında uzun bir mücadele geçmişi olan bir dizi rakip güç simsarından pay alan bir hükümet dayatma konusundaki daha geniş başarısızlıklarını yansıtıyor. Ülkenin baskın etnik grubu olan bir Peştun olmasına rağmen, Ghani farklı grupları birleştirmek için siyasi dokunuştan yoksun bir yabancı olarak görüldü ve zamanla daha da izole oldu. "The ISIS Peril: The World's Most Feared Terror Group and its Shadow on South Asia" kitabının yazarı ve Observer Research Foundation'da çalışan Kabir Taneja, "Ghani, Afganistan'ın işleyişinin gerçeklerini kabul etmiyordu" dedi. “Etnik fay hatlarını temsil eden insanlar olan savaş ağalarını ya anlamadı ya da anlayamadı.”
Ghani'nin ana faydası, rejiminin mali ve askeri desteğe bağlı olduğu Amerikalı politikacılarla rahat etmesiydi. Afgan devleti için Washington'un desteği her zaman ulusun desteğinden daha önemliydi. Böyle bir siyasi düzenin çöküşü, yaygın yolsuzluk gibi tahmin edilebilir. Bir nesil askeri müteahhitler, ABD desteği olmadan yok olan 88 milyar dolarlık bir ordu gibi boondoggles'a yapılan Beltway yatırımları sayesinde çok zengin oldular - Afganistan halkı artan yoksulluktan muzdarip olsa bile.
Son yirmi yılın kurbanları, kaybedilen on binlerce can ve bu boondoggle için yağmalanan vergi mükellefleridir. Hayırseverler, tüm biçimleriyle savaş vurguncuları ve başarısızlığı rahat bir konuşma konserine dönüştürebilecek olan Ghani gibi bireylerdir.
Bu tür yetersiz hizmet zenginleştirme, elbette, kaçak bir başkanın paletler halinde Amerikan doları taşıması görüntüsü kadar müstehcen değildir. Ancak asıl skandal, bu tür sonuçların ne kadar normal olduğudur.
Nesiller boyunca, Batı'nın yönetim kurumları, yüksek itibarlı akademisyenlerin liyakat ve performanstan bağımsız olarak vergi mükelleflerinden zengin olmalarının bir yolu olmuştur. Önde gelen akademik kurumlar, kimlik bilgilerini, görkemli amaçları ve tehlikeli ideolojileri olan teknokratik bir sınıfı güçlendirmenin bir yolu olarak kullanıyor. Ghani'nin Dünya Bankası gibi kuruluşların yardımıyla, bu aynı kurumlar, Afganistan'dakiler de dahil olmak üzere kaç merkez bankasının Ivy League mezunları ile görevlendirildiğinin gösterildiği gibi, diğer ülkelere de bulaşabilmektedir.
Yol boyunca, bu aynı kamu görevlileri, kendilerini “liberal demokrasi”nin savunucuları ilan ederken, halktan kültürel, ekonomik ve fiziksel olarak uzak ve izole edilmiş küresel kurumlarda gücü daha da pekiştirmek için siyasi bir gündem oluşturmaya devam ediyor.
Eşref Gani, çuval dolusu nakit parayla ulusundan kaçıp kurtulmadığına bakılmaksızın, onu Afganistan ve ABD halkını soyan bir hırsız olarak görmek doğru olur. Ve onun örneği, istisna değil, normdur.
Murray Rothbard'ın ünlü bir şekilde belirttiği gibi, "Devlet büyük bir hırsız çetesidir." Aynı etiket, güçlendirdiği teknokratik sınıf için de geçerlidir.
Yazar - Tho Bishop
Çevirmen - xxx
Bu yazı mises.org sitesinin ''Afghanistan’s Former President and the Kleptocracy of "Liberal Democracy"'' adlı yazının çevirisidir.
